சிரித்துப் பழகு
நாளும் நீ
சிரித்துப் பழகு!
சிரிப்பு ஓர்
சிறந்த வரம்!
மானுடப் பிறவிக்கு!
கவலைகள் அதிகமா!
கவலைப் படாதே!
சிரிக்கப் பழகு!
துன்பங்கள் வரும்போதும்
துவளாமல் சிரி!
உள்ளத்து விசனங்களை
வெளியிலே எறி!
சிரித்துப் பழகு
நாளும் நீ
சிரித்துப் பழகு!
தினமும் சில நிமிடம்
சிரிக்கும் நேரம் அதிகமாக்கு!
அதுவே பாதிச் சுமை
உன்னிடத்தில் குறைக்கும்!
உன்னைச் சுற்றி
ஒளிவட்டம் தோன்றும்!
தேஜஸ் கண்டு
உன் பின்னே கூட்டம்
வரக் கூடும்!
திரும்பிப் பார்!
அவர்களும் திரும்பிடுவர்!
அச்சத்தில் அல்ல!
உன் தேஜஸ்
கண்டு தடுமாறுவர்!
சிலர் உன்மேல்
கல்லெறியக் கூடும்!
உன்னைப் போல்
கவலையின்றி இருக்க
இயலாமையின் பொறாமை!
மனதார மன்னித்து விடு!
அவர்களையும்
பார்த்துச் சிரி!
புரிந்தாலும் ஒதுங்கிக் கொள்வர்!
புரியாவிட்டாலும் கூட!
இப்படியே
சில நாள் பயிற்சியில்
சிரிப்பு உனக்கு
கை கைகூடிவிடும்!
உன் பொறுப்புகளும்
வாழ்க்கைச் சுமையும்
உன்னை
தொந்தரவு செய்யாது!
சுதந்திரமாக உணர்வாய் நீ!
இப்போது இன்னும்
அதிக நேரம் சிரிக்கலாம் நீ!
அப்புறமென்ன
வந்துவிடு எங்களுடன்!
சேர்ந்து சிரிப்போம்!
நீ மறுத்தாலும்
நாங்கள்
காத்துக் கொண்டிருப்போம்!
வந்துவிடுவாய் என்று!
- சுவாமி பித்தானந்தா,
கீழ்ப்பாக்கம்.
சிஷ்யன் :குருவே.. எப்படி என்னை நான் அறிவது...?
குரு :
"உனக்கு...
உன்னை தெரிந்திருந்தால்..
உனக்கு நீ எதிரியில்லை உனக்கு..
உனக்கு
உன்னை தெரியாவிடில்..
உனக்கு நீ நண்பனுமில்லை உனக்கு..
உனக்கு...
உன்னை முழுதுமாய்
உனக்கு உன்னை தெரிவித்தல்..
உனக்கு உன்னை அறிவித்தல்..
உனக்கு உன்னை காட்டுதல்..
உன் வேலையாகும் போதுதான்...
உனக்கு உன்னைப் பற்றி
உனக்கே தெரியவரும்....!!! "
குரு : புரிகிறதா சிஷ்யா.................??
சிஷ்யன் : ............ . . . .
என் மனம் உன்னை சேர்ந்ததால்...
என் உயிர் உன்னையே தொடர்வதால்...
இறைவா...
நீயே சொல்லிவிடு...
எது வரை நீளபோகிறது உன் மௌனம்....
அதுவரை காத்திருக்குமா என் மரணம்...?
டிஸ்கி:இத "நான்" எழுதல... வேற "யார்" எழுதி இருப்பா ??
என் உயிர் உன்னையே தொடர்வதால்...
இறைவா...
நீயே சொல்லிவிடு...
எது வரை நீளபோகிறது உன் மௌனம்....
அதுவரை காத்திருக்குமா என் மரணம்...?
டிஸ்கி:இத "நான்" எழுதல... வேற "யார்" எழுதி இருப்பா ??
....ம்
... இல்ல அது சரியா இருக்காது...
..இது போருப்பா...
... சரி....
... ம் இதுதான் சரி...
...ம்ம்ம்ம்.............
... இல்ல அது சரியா இருக்காது...
..இது போருப்பா...
... சரி....
... ம் இதுதான் சரி...
...ம்ம்ம்ம்.............
Imagine someone could grant you three wishes, what would you choose?
Would you ask for the first thing that comes to your mind, or would you give it deep thought and make a wise choice? Or maybe you know exactly what you want, and don’t even have to think about it?
It is a difficult question if you are vague about what they really want.
Actually, most people don’t have clear goals, while those who gained great success knew exactly what they wanted and saw it clearly in their minds.
Without setting clear and definite goals you will not be able to focus your energies and not accomplish much, so the first step for success is to know exactly what you want.
This is a difficult task for most people.
Many go through life where it takes them, lacking any direction.
They find it difficult to arrive to a clear understanding of their abilities, what they are best suited to do, and what they really desire to do with their lives.
You need to look inside you for the answer. Sit down everyday with a pencil and paper, where you won’t be disturbed, and write down all the ideas that come to your mind.
Analyze every desire, its pros and cons, and whether you really want it achieved.
You will be surprised how many ideas, which look plausible at first, turn to be futile and useless goals after a little thinking.
Don’t despair if you don’t find anything that really interests you.
Just keep thinking, writing down and analyzing your ideas day after day. Even if you don’t find what is most important for you after a few days, a week or more, the understanding and insight will gradually unfold to you.
Remember, even small goals are goals.
One of the reasons people find it difficult to decide about goals is because they believe they have to choose something big, and this frightens them. They might be afraid of the big responsibilities that come by pursuing and achieving big goals, and prefer to lead a simple, ordinary life.
When looking for your real and true desires, don’t just think about the wealthy and famous people you see on TV or read about in the newspapers. Not everyone wants or attains fame and power. Achieving smaller goals on a personal and more mundane level might be what want or prefer, and that’s quite okay.
You should be clear about your goals and ask yourself the following questions:
Upon achieving this goal, would I be happy and satisfied?
What will it solve in my life?
What will be its effect on my life?
What will be its effect on other people?
Do I really ant to achieve it?
After finding what you want and being sure about it, try to see how you can make your goal a little bigger. Don’t limit your thinking, because whatever the mind can conceive and believe, it can eventually accomplish. For example, if your goal is a good and satisfying job, think about something bigger and believe you can get it.
If you desire to a certain amount of money, and you feel mentally comfortable with it, try thinking about a larger amount. If your goal is losing a certain amount of weight, try getting your mind comfortable with the idea of losing a little more, provided of course you don’t harm your health, and so on and on.
After setting clear and definite goals you will certainly know what are your three most important wishes. You don’t need to ask for a genie to grant them, because you have within you the power to make them come true. This is the power of your mind, expressed through visualization and affirmations.
Remember, what the mind can conceive and believe to be possible, it can eventually achieve.
Hello My Name is Rangan Anybody knows about Pithanandha .?
Anybody knows where is his ashram? Anybody there to answer me?
Anybody knows where is his ashram? Anybody there to answer me?
சிஷ்யன் : "துன்பம் என்பது என்ன?
பித்ஸ் : "உன் சிரிப்பை இழக்க வைக்கும் நிகழ்வு"
சிஷ்யன் : "சிரிப்பை எதனால் இழக்கிறோம்?"
பித்ஸ் : " இழப்பதற்கு நம்மிடம் எல்லாம் இருக்கிறது என்ற நினைப்பால்"
சிஷ்யன் : "புரியவில்லையே!"
பித்ஸ் : "இங்கு தன் கண்ணெதிரே இருப்பவை அனைத்தும் தனக்கே உரியது என்ற எண்ணம்"
சிஷ்யன் : "அவரவர்க்குச் சொந்தமானது அவரவர்க்கு உரியவைதானே!"
பித்ஸ் : "அது சரி! இந்த சரீரம் உனக்கு உரியதா?"
சிஷ்யன் : "ஆம்! எனது உடல்தானே இது"
பித்ஸ் : "மரணத்தை தழுவிய உடன் இவ்வுடலையும் கொண்டு செல்வாயா, உம்மிடம்"
சிஷ்யன்: "இல்லை! அது முடியாதே!"
பித்ஸ் : "கணப் பொழுதும் உன்னை விட்டகலா உடலையே உன்னால் எடுத்துச் செல்ல இயலாதபோது மற்றவை எப்படிச் சொந்தமாகும் மானிடர்க்கு?"
சிஷ்யன் : "அப்படியெனில் உள்ள உயிரில்லாப் பொருட்களுக்கும் எவரேனும் பொறுப்பேற்க வேண்டி இருக்கிறதே!"
பித்ஸ் : "கொடுக்கப் படுவது பொறுப்பு மட்டுமே. உரிமை அல்ல என்றுணர்ந்தால் துன்பங்கள் நிகழாது"
சிஷ்யன் : "துன்பங்கள் நிகழா விடில் வாழ்வில் சலிப்ப்த் தோன்றாதா?"
பித்ஸ் : "இன்பமும் துன்பமும் ஒன்றெனப் பாவிப்போர்க்கு அப்படித் தோன்றாது!"
சிஷ்யன் : "இன்பமும் துன்பமும் ஒன்றாவது எப்படி?"
பித்ஸ் : "எப்போதெல்லாம் உனக்கு இன்பம் கிடைக்கிறது?"
சிஷ்யன் : "எப்பொழுதெல்லாம் புதிதாய் ஒரு பொருளோ, பணமோ எனக்குச் சொந்தமாகும்போது, கவலைகள் மறக்கும் வண்ணம் நிகழ்வுகள் நிகழும்பொழுது"
பித்ஸ் : "கவலைகள் மறக்கத்தான் படுகின்றன. தீர்க்கப் படுவதில்லை என்பது தெரிகிறதா"
சிஷ்யன் : "ஆமாம்"
பித்ஸ் :" புதிதாய் சிலபொருட்கள் உனக்குச் சொந்தமாகும்போது மகிழும் நீ அவற்றை இழக்கும்போது என்ன ஆகிறாய்?"
சிஷ்யன் : "கவலையுறுகிறேன்"
பித்ஸ்: "ஆக கிடைத்தபோது இன்பம், இழக்கும் போது துன்பம், அப்படித்தானே?"
சிஷ்யன்: "ஆம்"
பித்ஸ் : "துன்பத்தின் தொடக்கம் இன்பமென்று இதிலிருந்து தெரிகிறதா?"
சிஷ்யன் : "ஆம்!"
பித்ஸ் : "ஆனால் இரண்டையும் ஒன்றாய்க் கருதுவோர், அப்படி இருப்பதில்லை. தமக்கெனக் கிடைப்பனவற்றை தன்னிடம் கொடுக்கப் பட்ட கடமையென்றே எண்ணுகின்றனர். தனக்கே சொந்தமென மடமையாய் எண்ணுவதில்லை"
சிஷ்யன் : "ஆஹா! புரிகிறது. மிக்க நன்றி"
பித்ஸ் : "உன் சிரிப்பை இழக்க வைக்கும் நிகழ்வு"
சிஷ்யன் : "சிரிப்பை எதனால் இழக்கிறோம்?"
பித்ஸ் : " இழப்பதற்கு நம்மிடம் எல்லாம் இருக்கிறது என்ற நினைப்பால்"
சிஷ்யன் : "புரியவில்லையே!"
பித்ஸ் : "இங்கு தன் கண்ணெதிரே இருப்பவை அனைத்தும் தனக்கே உரியது என்ற எண்ணம்"
சிஷ்யன் : "அவரவர்க்குச் சொந்தமானது அவரவர்க்கு உரியவைதானே!"
பித்ஸ் : "அது சரி! இந்த சரீரம் உனக்கு உரியதா?"
சிஷ்யன் : "ஆம்! எனது உடல்தானே இது"
பித்ஸ் : "மரணத்தை தழுவிய உடன் இவ்வுடலையும் கொண்டு செல்வாயா, உம்மிடம்"
சிஷ்யன்: "இல்லை! அது முடியாதே!"
பித்ஸ் : "கணப் பொழுதும் உன்னை விட்டகலா உடலையே உன்னால் எடுத்துச் செல்ல இயலாதபோது மற்றவை எப்படிச் சொந்தமாகும் மானிடர்க்கு?"
சிஷ்யன் : "அப்படியெனில் உள்ள உயிரில்லாப் பொருட்களுக்கும் எவரேனும் பொறுப்பேற்க வேண்டி இருக்கிறதே!"
பித்ஸ் : "கொடுக்கப் படுவது பொறுப்பு மட்டுமே. உரிமை அல்ல என்றுணர்ந்தால் துன்பங்கள் நிகழாது"
சிஷ்யன் : "துன்பங்கள் நிகழா விடில் வாழ்வில் சலிப்ப்த் தோன்றாதா?"
பித்ஸ் : "இன்பமும் துன்பமும் ஒன்றெனப் பாவிப்போர்க்கு அப்படித் தோன்றாது!"
சிஷ்யன் : "இன்பமும் துன்பமும் ஒன்றாவது எப்படி?"
பித்ஸ் : "எப்போதெல்லாம் உனக்கு இன்பம் கிடைக்கிறது?"
சிஷ்யன் : "எப்பொழுதெல்லாம் புதிதாய் ஒரு பொருளோ, பணமோ எனக்குச் சொந்தமாகும்போது, கவலைகள் மறக்கும் வண்ணம் நிகழ்வுகள் நிகழும்பொழுது"
பித்ஸ் : "கவலைகள் மறக்கத்தான் படுகின்றன. தீர்க்கப் படுவதில்லை என்பது தெரிகிறதா"
சிஷ்யன் : "ஆமாம்"
பித்ஸ் :" புதிதாய் சிலபொருட்கள் உனக்குச் சொந்தமாகும்போது மகிழும் நீ அவற்றை இழக்கும்போது என்ன ஆகிறாய்?"
சிஷ்யன் : "கவலையுறுகிறேன்"
பித்ஸ்: "ஆக கிடைத்தபோது இன்பம், இழக்கும் போது துன்பம், அப்படித்தானே?"
சிஷ்யன்: "ஆம்"
பித்ஸ் : "துன்பத்தின் தொடக்கம் இன்பமென்று இதிலிருந்து தெரிகிறதா?"
சிஷ்யன் : "ஆம்!"
பித்ஸ் : "ஆனால் இரண்டையும் ஒன்றாய்க் கருதுவோர், அப்படி இருப்பதில்லை. தமக்கெனக் கிடைப்பனவற்றை தன்னிடம் கொடுக்கப் பட்ட கடமையென்றே எண்ணுகின்றனர். தனக்கே சொந்தமென மடமையாய் எண்ணுவதில்லை"
சிஷ்யன் : "ஆஹா! புரிகிறது. மிக்க நன்றி"
